Top
ਵਪਾਰ
ਮਨੋਰੰਜਨ
ਸਮਾਜ
ਖੇਡਾਂ
ਸਿਹਤ ਦਰਪਣ
ਰਾਜਨੀਤੀ
Impreza
ਨਿਊਜ਼ੀਲੈਂਡ
ਮੁੱਖ ਪੰਨਾ
ਵਿਦੇਸ਼
ਭਾਰਤ
ਸੰਪਾਦਕੀ
ਆਰਟੀਕਲ/ਲੇਖ
ਈ-ਪੇਪਰ
ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਈ-ਪੇਪਰ
View Details
<< Back
ਬੇਟਿਕਟੇ- ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਐਸ.ਪੀ.
ਬੇਟਿਕਟੇ
ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਪੜ•ਦੇ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਕੂਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ•ਨ ਵਾਲੇ ਪੇਂਡੂ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਸਕੂਲ ਪਹੁੰਚਣਾ ਕਿਸੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦਾ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਗਰਮੀ, ਸਰਦੀ ਅਤੇ ਮੀਂਹ ਹਨੇਰੀ ਵਿੱਚ 8-9 ਕਿ.ਮੀ. ਸਾਇਕਲ ਚਲਾ ਕੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਬੱਸ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਂਦਰ ਵਾਂਗ ਬੱਸਾਂ ਪਿੱਛੇ ਲਟਕ ਕੇ ਜਾਂ ਛੱਤ 'ਤੇ ਚੜ• ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚਣਾ। ਉਥੋਂ ਫਿਰ ਬੱਸ ਸਟੈਂਡ ਤੋਂ 3-4 ਕਿ.ਮੀ. ਤੁਰ ਕੇ ਸਕੂਲ-ਕਾਲਜ ਜਾਣਾ। ਬੱਸਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੇਖ ਕੇ ਅੱਗ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਕਿ ਕਿੱਥੋਂ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰ ਮੁਫਤਖੋਰੇ ਟੱਕਰ ਗਏ। ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਕੋਲ ਬੱਸ ਪਾਸ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਟਿਕਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਦੀ। ਡਰਾਈਵਰ ਸਵਾਰੀਆਂ ਉਤਾਰਨ ਲਈ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਬੱਸਾਂ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਰੋਕਦੇ ਸਨ ਕਿ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਾ ਚੜ• ਸਕਣ। ਅਸੀਂ ਮਿਲਖਾ ਸਿੰਘ ਵਾਂਗ ਕਦੇ ਅੱਗੇ ਨੂੰ 100 ਮੀਟਰ ਦੀ ਛੂਟ ਵੱਟਣੀ ਤੇ ਕਦੇ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ, ਜਿਵੇਂ ਉਲੰਪਿਕ ਮੈਡਲ ਜਿੱਤਣਾ ਹੋਵੇ। ਜੇ ਕੋਈ ਸਾਡਾ ਟਾਈਮ ਨੋਟ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਕਈ ਵਰਲਡ ਰਿਕਾਰਡ ਟੁੱਟ ਜਾਣੇ ਸਨ। ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਬੱਸਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਇੱਟ ਖੜੱਕਾ ਚੱਲਦਾ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਪਾਸ ਸਿਰਫ ਸਰਕਾਰੀ ਬੱਸਾਂ ਲਈ ਜਾਇਜ਼ ਹੈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਕਹਿਣਾ ਸਾਰੀਆਂ ਬੱਸਾਂ ਵਾਸਤੇ ਹੈ। ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਬੱਸਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਕਈ ਲੜਾਈ ਝਗੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਖਾਲਸਾ ਕਾਲਜ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਇਸ ਕਾਰਨ ਕਈ ਵਾਰ ਹੜਤਾਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਤੇ ਬੱਸਾਂ ਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਭੰਨੇ। ਉਦੋਂ ਪ੍ਰਈਵੇਟ ਬੱਸਾਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਖਟਾਰਾ ਤਾਂ ਕਦੇ ਕਦੇ ਹੀ ਦਰਸ਼ਨ ਦਿੰਦੀਆਂ ਸਨ। ਉੱਪਰੋਂ ਲੇਟ ਜਾਂ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰ ਹੋਣ 'ਤੇ ਮਾਸਟਰਾਂ ਨੇ ਮੌਲਾ ਬਖਸ਼ (ਡੰਡਾ) ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਆਉ ਭਗਤ ਕਰਨੀ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਟੀਚਰ ਦਬਕਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਸਕਦਾ।
ਜਿਸ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਚੜ•ਦੇ ਸੀ, ਉਥੋਂ ਪੱਟੀ-ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਾਲੀ ਲੋਕਲ ਟਰੇਨ ਗੁਜ਼ਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵੀ ਨਜ਼ਦੀਕ ਸੀ। ਕਈ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਬੱਸ ਨਾ ਹੀ ਮਿਲਣੀ ਤਾਂ ਮਜ਼ਬੂਰੀ ਵੱਸ ਟਰੇਨ ਪਕੜਨੀ ਪੈਣੀ। ਇਹ ਸਿਰਫ ਐਮਰਜੈਂਸੀ ਵਾਸਤੇ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਮੇਰੇ ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਸੀ। ਉਥੋਂ ਸਕੂਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਸਤੇ ਰਿਕਸ਼ਾ ਜਾਂ ਥਰੀਵੀਲਰ ਲੈਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਬਹੁਤ ਮਹਿੰਗਾ ਸੌਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਘਰੋਂ 5-10 ਰੁਪਏ ਤੋਂ ਵੱਧ ਜੇਬ ਖਰਚ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਦਾ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਕੂਲੇ ਪੇਪਰ ਸੀ ਤੇ ਮਾੜੀ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲ ਰਹੀ। ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਤਰਨ ਤਾਰਨ ਵੱਲੋਂ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਦੀ ਟਰੇਨ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਦਿਖੀ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੌੜ ਕੇ ਬਿਨਾਂ ਟਿਕਟ ਹੀ ਟਰੇਨ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗਏ। ਟਰੇਨ ਵਿੱਚ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਫਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਵੀ ਸਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਪਾਸ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਬਾਤਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਖੁਸ਼ੀ ਖੁਸ਼ੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਉਹਨੀ ਦਿਨੀ ਟਰੇਨਾਂ ਵਿੱਚ ਚੈਕਿੰਗ ਘੱਟ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਡੇ ਚਿੱਤ ਚੇਤਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਟਿਕਟ ਵੀ ਲੈਣੀ ਹੈ।
ਪਰ ਉਸ ਦਿਨ ਕਿਸਮਤ ਧੋਖਾ ਦੇ ਗਈ। ਟਰੇਨ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਬਾਹਰ ਆਊਟਰ ਸਿਗਨਲ 'ਤੇ ਰੁਕ ਗਈ ਤੇ ਟੀ.ਟੀਆਂ ਦੀ ਧਾੜ ਸਮੇਤ ਪੁਲਿਸ ਟਰੇਨ ਵਿੱਚ ਸਪੈਸ਼ਲ ਚੈਕਿੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਘੁਸ ਗਈ। ਸਾਡੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਤੋਤੇ ਉੱਡ ਗਏ, ਕਿਉਂਕਿ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਵੀ ਜ਼ੁਰਮਾਨਾ ਭਰਨ ਜੋਗੇ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਅੱਜ ਇੱਜ਼ਤ ਵੀ ਗਈ ਤੇ ਪੇਪਰ ਵੀ ਗਿਆ। ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਤਾਂ ਛਿੱਤਰ ਪੈਣੇ ਹੀ ਹਨ, ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਜਿਹੜੇ ਕੰਨ ਲਾਲ ਕਰਨੇ ਆ ਸੋ ਅਲੱਗ। ਚੈਕਿੰਗ ਟੀਮ ਸਾਡੇ ਡੱਬੇ ਤੋਂ ਅਜੇ ਕੁਝ ਪਿੱਛੇ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਮਹਾਂਪੁਰਸ਼ਾਂ ਨੇ ਵੀ ਭੱਜਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜੋ ਪੁਲਿਸ ਨੇ ਧੌਣੋਂ ਨੱਪ ਕੇ ਨਕਾਮ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਘਸੀਟਦੇ ਹੋਏ ਵਾਪਸ ਲੈ ਆਏ, ਸਭ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣ ਖੁਸ਼ਕ ਹੋ ਗਏ। ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਤੇਜ਼ ਤੱਰਾਟ ਬੇਟਿਕਟੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਸ਼ਾਤਰ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਈਡੀਆ ਆਇਆ (ਉਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨੇਤਾ ਬਣ ਗਿਆ)। ਉਸ ਅਨੁਸਾਰ ਅਸੀਂ ਰੇਲਵੇ ਪਾਸਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਮਤਾ ਪਕਾਇਆ। ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਉਹ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਨਾ ਮੰਨੇ, ਪਰ ਪੇਪਰਾਂ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਤਰਲੇ ਪਾ ਕੇ ਮਨਾ ਹੀ ਲਏ ਗਏ। ਸਾਰੇ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਬਸਤੇ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਕਮਾਂਡੋ ਐਕਸ਼ਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਗਏ। ਮੁੰਡੇ ਖੁੰਡੇ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਸਾਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਢਿੱਡਲ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਸਾਨੂੰ ਪਕੜ ਨਹੀਂ ਸਕਣਗੇ।
ਜਦੋਂ ਚੈਕਿੰਗ ਟੀਮ ਸਾਡੇ ਡੱਬੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਪਾਸਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਇੱਕ ਦਮ ਖਰਗੋਸ਼ਾਂ ਵਾਂਗ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਹਿਰਨ ਹੋ ਗਏ। ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਸਾਰੀ ਟੀਮ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਐਲੀ ਐਲੀ ਕਰਦੀ ਉਹਨਾਂ ਮਗਰ ਪੈ ਪਈ। ਕੁਝ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਸਾਰੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਪਕੜੇ ਗਏ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪਾਸ ਕੱਢ ਕੇ ਵਿਖਾ ਦਿੱਤੇ। ਟੀ.ਟੀ. ਸਿਰ ਪਿੱਟ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਕਿ ਜੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਪਾਸ ਸਨ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਭੱਜੇ ਕਿਉਂ? ਉਹਨਾਂ ਬਹਾਨਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪੁਲਿਸ ਵੇਖ ਕੇ ਡਰ ਗਏ ਸੀ। ਇਸ ਰੌਲੇ ਗੌਲੇ ਦੌਰਾਨ ਅਸੀਂ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਦੀ ਉੱਤਰ ਕੇ ਭੀੜ ਭਾੜ ਵਾਲੇ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਟੀ.ਟੀ. ਵਾਪਸ ਆਏ ਤਾਂ ਡੱਬਾ ਖਾਲੀ ਸੀ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਸਕੀਮ ਸਮਝ ਆ ਗਈ। ਉਹ ਖਿਝ• ਕੇ ਪਾਸਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵੱਲ ਹੋਏ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਗਧੇ ਦੇ ਸਿਰ ਤੋਂ ਸਿੰਗਾਂ ਵਾਂਗ ਛਿਪਨ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਸਾਹੋ ਸਾਹੀ ਹੋਏ ਸਕੂਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਘੰਟੀ ਵੱਜਣ ਹੀ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਸੁੱਖੀ ਸਾਂਦੀ ਪੇਪਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਾਰੇ ਬੇਟਿਕਟਿਆਂ ਨੇ ਪਾਸਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਦਾ ਇੱਜ਼ਤ ਤੇ ਪੇਪਰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸਕੂਲ ਦੀ ਕੈਂਟੀਨ ਵਿੱਚ ਚਾਹ ਸਮੋਸੇ ਖਵਾ ਕੇ ਲੱਖ ਲੱਖ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਸਹੁੰ ਹੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਕਦੀ ਵੀ ਬੇਟਿਕਟੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠਣਾ, ਸਾਰੇ ਰਸਤੇ ਜਾਨ ਸੁੱਕੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੇਪਰ ਹੁੰਦਾ, ਮੈਂ ਬੱਸ ਜਾਂ ਟਰੇਨ ਉਡੀਕਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਆਪਣਾ ਬਿਨਾਂ ਚੇਨਕਵਰ ਵਾਲਾ ਸਾਇਕਲ ਸਿੱਧਾ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਵੱਲ ਚੁੱਕ ਦਿੰਦਾ।
ਬਲਰਾਜ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ ਐਸ.ਪੀ.
ਪੰਡੋਰੀ ਸਿੱਧਵਾਂ 9501100062
ਮਨੋਰੰਜਨ
ਮੁੱਖ ਖ਼ਬਰਾਂ
ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਸਫਰ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਅੱਗੇ, ਦਿੱਲੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ: ਸਰਵੇ
ਭਾਵੇਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਸਵੇਰੇ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਨਜ਼ਰ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਉਪਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਵੀ ਪੰਨਾ ਅਜਿਹਾ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੋ...
ਮਰਾਠਾ ਅੰਦੋਲਨ: ਅੰਦੋਲਨਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਫਾਇਰ ਬਿਗ੍ਰੇਡ ਦੀ ਗੱਡੀ ਸਾੜੀ, ਪੁਲਸ 'ਤੇ ਕੀਤਾ ਹਮਲਾ
ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ— ਮਰਾਠਾ ਰਿਜ਼ਰਵੇਸ਼ਨ ਦੀ ਮੰਗ ਹਿੰਸਕ ਰੂਪ ਧਾਰਨ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਔਰੰਗਾਬਾਦ 'ਚ ਇਕ ਅੰਦੋਲਨਕਾਰੀ ਕਾਕਾ ਸਾਹਿਬ ਸ਼ਿੰਦੇ ਨੇ ਗੋਦਾਵਰੀ ਨਦ...
'ਡਾਇਮੰਡ ਕਲੱਬ ਬਰੇਸ਼ੀਆ' ਨੇ ਕਰਵਾਇਆ ਫੁੱਟਬਾਲ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ, ਵੀਆਦਾਨਾ ਦੀ ਟੀਮ ਰਹੀ ਜੇਤੂ
ਇਟਲੀ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਬਰੇਸ਼ੀਆ ਦੇ 'ਡਾਇਮੰਡ ਕਲੱਬ' ਵਲੋਂ 6ਵਾਂ ਸਾਲਾਨਾ ਦੋ ਰੋਜ਼ਾ ਫੁੱਟਬਾਲ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਕਵਾਰਟਰ ਫਾਈਨਲ ਮਨੈਰਬਿਉ ਨਾਲ ਡਾਇਮੰਡ, ਐੱਨ. ...
ਭਾਰਤ ਦਾ ਚੀਨ, ਆਸਟ੍ਰੇਲੀਆ ਸਮੇਤ 10 ਦੇਸ਼ਾਂ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਘਾਟਾ
ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ— ਭਾਰਤ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵਿਤ ਖੇਤਰੀ ਮਜ਼ਬੂਤ ਆਰਥਕ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ (ਆਰ. ਸੀ. ਈ. ਪੀ.) ਸਮੂਹ ਦੇ 16 'ਚੋਂ 10 ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਵਪਾਰ ਘਾਟਾ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ...
ਸੱਕੀ ਹਲਾਤਾਂ 'ਚ ਲੜਕੀ ਨੇ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਹੇਠ ਆਕੇ ਕੀਤੀ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀ
ਬਠਿੰਡਾ: ਨੋਜਵਾਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਮਾਨਸਿਕ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦੇ ਚਲਦਿਆਂ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਰਾਹ ਅਖਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਚਲਦੇ ਜਿਥੇ ਬੀਤੇ ਦਿਨੀ ਸਿਵਲ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿਖੇ ਜੀ...
ਉੱਤਰਾਖੰਡ 'ਚ ਵੱਡਾ ਹਾਦਸਾ, 45 ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ
ਉਤਰਾਖੰਡ— ਉਤਰਾਖੰਡ ਦੇ ਕੋਟਦੁਆਰ 'ਚ ਪਿਪਲੀ—ਭੌਨ ਮੋਟਰ ਮਾਰਗ 'ਤੇ ਇਕ ਨਿੱਜੀ ਬੱਸ ਖੱਡ 'ਚ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਇਸ ਭਿਆਨਕ ਹਾਦਸੇ 'ਚ 45 ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਰਨ ਦੀ ਸੂਚਨਾ ਮਿਲ...
Advertisements
Feedback